วิธีการผลิตอุปกรณ์เชื่อมแบบชน ?

อุปกรณ์เชื่อมแบบก้น, เช่นที่เป็นไปตามมาตรฐาน ASTM A234, เกิดขึ้นจากขั้นตอนต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการขึ้นรูป, เครื่องทำความร้อน, และการระบายความร้อนของโลหะ. นี่คือภาพรวมทั่วไปของกระบวนการ:

1. การจัดซื้อวัตถุดิบ: วัตถุดิบ, มักอยู่ในรูปของเหล็กแท่งหรือแผ่นเหล็กกล้าคาร์บอนหรือโลหะผสม, มีการจัดหา.

2. ตัด: วัตถุดิบจะถูกตัดตามขนาดของข้อต่อที่จะผลิต. ตัวอย่างเช่น, สำหรับข้อศอก, วัสดุถูกตัดให้มีความยาวที่ค่อนข้างใหญ่กว่าผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย.

3. เครื่องทำความร้อน: ชิ้นโลหะที่ถูกตัดจะถูกให้ความร้อนจนกว่าจะถึงสถานะที่อ่อนตัวได้. โดยทั่วไปจะทำในเตาเผา.

4. การสร้างรูปร่าง: เมื่อโลหะอ่อนตัวได้, ให้ได้รูปทรงที่ต้องการ. สำหรับอุปกรณ์บางอย่าง, เช่น ข้อศอกและส่วนโค้ง, สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการใช้แม่พิมพ์ที่มีรูปร่างเหมาะสม.

   • สำหรับ อุปกรณ์ไร้รอยต่อ, เหล็กแท่งที่ร้อนและอ่อนได้ถูกผลักไปบนแม่พิมพ์, เรียกอีกอย่างว่า 'แมนเดรล'’ ซึ่งเริ่มสร้างรูปร่างของแท่งเหล็กให้เป็นข้อศอก, ในขณะที่บิลเล็ตกำลังถูกผลัก, มันถูกยืดออกไปพร้อมๆ กันเช่นกัน.

   • สำหรับ อุปกรณ์เชื่อม, แผ่นกดเป็นรูปครึ่งศอก (หรือฟิตติ้งอื่นๆ). จากนั้นนำชิ้นส่วนสองชิ้นนี้มาเชื่อมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างข้อต่อที่สมบูรณ์.

5. การรักษาความร้อน: หลังจากได้รูปทรงฟิตติ้งแล้ว, ผ่านการอบร้อนเพื่อเพิ่มคุณสมบัติทางกล. ซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการให้ความร้อนจนถึงอุณหภูมิที่กำหนด จากนั้นทำให้เย็นลงในอัตราที่ควบคุมได้เพื่อให้ได้ความแข็งและความแข็งแรงตามที่ต้องการ.

6. เสร็จ: จากนั้นการฟิตติ้งก็เสร็จสิ้น. ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับกระบวนการต่างๆ เช่น การพ่นทราย, จิตรกรรม, ชุบสังกะสี, หรือการเคลือบ, ขึ้นอยู่กับข้อกำหนดของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย.

7. การตรวจสอบและทดสอบ: ขั้นตอนสุดท้ายเกี่ยวข้องกับการตรวจสอบและทดสอบข้อต่อเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นไปตามข้อกำหนดและมาตรฐานที่เกี่ยวข้องทั้งหมด. ซึ่งอาจรวมถึงการตรวจสอบด้วยสายตา, การตรวจสอบมิติ, การทดสอบแรงดึง, การทดสอบความแข็ง, และการทดสอบแรงกระแทก.

โปรดทราบว่ากระบวนการผลิตเฉพาะอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับประเภทของข้อต่อที่ผลิต, วัสดุเฉพาะที่ใช้, และวิธีการผลิตของผู้ผลิต. โปรดอ้างอิงหลักเกณฑ์ของผู้ผลิตหรือมาตรฐานที่เกี่ยวข้องเสมอเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องที่สุด.

ข้อมูลเกี่ยวกับกระบวนการบำบัดความร้อนสำหรับอุปกรณ์เชื่อมแบบชน

การอบชุบด้วยความร้อนเป็นขั้นตอนสำคัญในกระบวนการผลิตอุปกรณ์เชื่อมแบบชนเนื่องจากช่วยเพิ่มคุณสมบัติทางกลของอุปกรณ์ได้อย่างมาก, เช่นความแข็ง, ความเหนียว, และทนทานต่อการสึกหรอ. ต่อไปนี้เป็นขั้นตอนหลักของกระบวนการบำบัดความร้อน:

1. ออสเทนไนต์: นี่เป็นขั้นตอนแรกของกระบวนการบำบัดความร้อน. ในขั้นตอนนี้, ข้อต่อเหล็กจะถูกให้ความร้อนจนถึงอุณหภูมิที่เหล็กกลายเป็นออสเทนนิติก. อุณหภูมิที่แน่นอนอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเกรดเฉพาะของเหล็ก, แต่โดยทั่วไปแล้วจะอยู่ระหว่าง 815-870 ° C (1500-1600 ° F) สำหรับเหล็กกล้าคาร์บอนและเหล็กกล้าอัลลอยด์ต่ำ. จุดประสงค์ของขั้นตอนนี้คือเพื่อเตรียมเหล็กสำหรับกระบวนการชุบแข็งในภายหลัง.

2. การดับ: หลังจากทำการออสเทนไนซ์แล้ว, ข้อต่อเหล็กจะเย็นลงอย่างรวดเร็ว, หรือ “ดับแล้ว” โดยปกติจะทำโดยการจุ่มเหล็กลงในตัวกลางดับ, เช่นน้ำ, น้ำมัน, หรืออากาศ. การชุบแข็งทำให้เหล็กกล้าออสเทนนิติกเปลี่ยนเป็นมาร์เทนไซต์, ซึ่งเป็นระยะที่แข็งและเปราะของเหล็ก.

3. การแบ่งเบาบรรเทา: เหล็กชุบแข็งมีความแข็งมาก, แต่มันก็เปราะเช่นกัน. เพื่อปรับปรุงความเหนียวและลดความเปราะบาง, จากนั้นนำเหล็กไปอุ่นที่อุณหภูมิต่ำลง (โดยทั่วไปแล้วระหว่าง 205-650 ° C, หรือ 400-1200 ° F) ในกระบวนการที่เรียกว่าการแบ่งเบาบรรเทา. อุณหภูมิและระยะเวลาที่แน่นอนของกระบวนการแบ่งเบาบรรเทาขึ้นอยู่กับความสมดุลของความแข็งและความเหนียวที่ต้องการ. หลังจากที่เหล็กได้รับการอบอ่อนแล้ว, มันถูกทำให้เย็นลงอย่างช้าๆจนถึงอุณหภูมิห้อง.

ประเด็นสำคัญบางประการที่ต้องจำเกี่ยวกับกระบวนการบำบัดความร้อน:

• กระบวนการบำบัดความร้อนจะต้องได้รับการควบคุมอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าเหล็กมีคุณสมบัติตามที่ต้องการ. ปัจจัยต่างๆ เช่น อัตราการให้ความร้อน, เวลาแช่, อัตราการทำความเย็น, และอุณหภูมิที่ใช้ในการออสเทนไนซ์และการแบ่งเบาบรรเทาสามารถส่งผลต่อคุณสมบัติขั้นสุดท้ายของเหล็กได้.

• หลังการรักษาความร้อน, ควรตรวจสอบและทดสอบอุปกรณ์เหล็กเพื่อให้แน่ใจว่ามีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนดที่กำหนด. ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับการทดสอบความแข็ง, การทดสอบผลกระทบ, และการทดสอบประเภทอื่นๆ.

• การอบชุบด้วยความร้อนอาจทำให้ข้อต่อเหล็กบิดเบี้ยวได้, ดังนั้นอาจจำเป็นต้องยืดผมหรือทำใหม่หลังการอบชุบด้วยความร้อน.

นี่เป็นกระบวนการบำบัดความร้อนโดยทั่วไปสำหรับอุปกรณ์เชื่อมชนเหล็ก, แต่กระบวนการที่แน่นอนอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเกรดเฉพาะของเหล็กและข้อกำหนดของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้าย. อ้างอิงถึงมาตรฐานที่เกี่ยวข้องหรือแนวทางของผู้ผลิตเสมอเพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้องที่สุด.